גישה חופשית
"אנו פליטים" או: מהו מרחב פוליטי יהודי?

"אנו פליטים" או: מהו מרחב פוליטי יהודי?

גישה חופשית הורדה
  • תיאור

תיאור מוצר

"אנו פליטים" או: מהו מרחב פוליטי יהודי? / 
איתמר מן

מאמר זה בוחן מחדש את תפקיד הפליטים בביקורתה של חנה ארנדט על מדינת הלאום. הוא מביא את סיפורו האישי של מבקש מקלט מגאנה שהגיע לתל אביב ומציע באמצעותו גרסה בת זמננו לביקורת זו. המאמר בוחן טקסט קצר של ג'ורג'יו אגמבן בשם We Refugees, הקורא את מאמרה של ארנדט משנת 1943 הנושא את אותו שם, ומנסח מחדש את הביקורת של ארנדט. אמנם הפרשנות של אגמבן אכן מתמצתת היטב את רעיונותיה העיקריים של ארנדט על "בעיית הפליטים", המוצגים בספרה יסודות הטוטליטריות, אך אינה מסבירה את עמדתה האישית המודגשת ב"אנו פליטים". התבוננות בז'אנר המחאה נגד העוול הנעשה למבקשי מקלט שהתפתח בישראל בשנים האחרונות, ובסיפור רדיפתו של מבקש מקלט אפריקני, מניבה הבנה מלאה יותר של דגש ביוגרפי זה אצל ארנדט. כפי שאגמבן חוזר ואומר, היהודים מודרים מבחינה מבנית מן המערך הפוליטי של מדינת הלאום. אבל ארנדט סבורה  כי תשומת לב לביוגרפיות הקונקרטיות של המודרים מאפשרת לבטא את ההדרה הזאת ואולי אף להתנגד אליה. החזרה על הכותרת "אנו פליטים" מובנת אפוא כקריאה לסולידריות בין אנשים שהמדינה אינה יכולה לייצג את היסטוריות החיים שלהם. במצב המחייב סולידריות כזאת נמצאים כיום "הפליטים הפוסטקולוניאליים".

We Refugees? or: What is a Jewish Political Space /
Itamar Mann

The paper revisits the role of refugees in Hannah Arendt’s critique of the nation-state. By considering the personal story of one asylum-seeker who fled Ghana and reached Tel Aviv, it suggests a contemporary version of the critique. The paper considers Giorgio Agamben’s reformulation of Arendt’s critique in We Refugees, a reading of Arendt’s 1943 essay under the same title. Whereas Agamben’s interpretation indeed encapsulates Arendt’s main ideas on “the refugee problem” in Origins of Totalitarianism, it fails to account for the emphatically personal position in We Refugees. Attention to a genre of protest against the abuse of asylum seekers that evolved in Israel in the last few years, and to the story of the persecution of an African asylum-seeker, offers a fuller understanding of this biographical emphasis in Arendt. As Agamben reiterates, Jews are structurally excluded from the political formation of the nation-state. But for Arendt, this exclusion is expressed, and perhaps resisted, through an attention to the concrete biographies of the excluded. The iteration We Refugees is thus understood as a call for solidarity among those whose life-histories cannot be represented by the state. Today, “post-colonial refugees” are in a position that demands such attention.

نحن لاجئون، أو، ما هو الحيّز السياسي اليهودي؟ /
إيتمار مان

للدولة القومية، وذلك (Arendt) يعود هذا المقال إلى مناقشة دور اللاجئين في نقد حنه أريندت من خلال تناول قصّة شخص واحد يحاول البحث عن ملجأ له بعد أن فرّ من غانا ووصل إلى تل أبيب، الأمر الذي يس تدعينا إلى محاولة فهم معاصر لهذا النقد . يتوقّف المقال عند صياغة جورجيو أغامبين لنقد أريندت في "نحن لاجئون "، وهي قراءة لمقالة نشرتها أريندت في العام 1943 تحت العنوان ذاته . فبينما يقوم تفسير أغامبين فعلاً بتحديد الأفكار الرئيسة لأريندت في "مسألة اللجوء " التي ترد في آتابها "مصادر التوتاليتارية "، لم ينجح أغامبين في "نحن لاجئون " التنبّه إلى المكانة الشخصية الذي تؤآّده أريندت . من شأن التنبّه إلى الاحتجاج على سوء معاملة طالبي اللجوء في العقدين الأخيرين في إسرائيل، إضافة إلى مضايقة شخص أفريقي يطلب حقّ اللجوء، أن تع رض أمامنا فهمًا أآثر شمولية لهذا التأآيد على البعد الذاتي الشخصي الذي يرد عند أريندت. وآما يعود ويكرّر أغامبين، فإنَّ اليهود قد تم إقصاءهم بصورة بنيوية من البلورة السياسية للدولة القومية . ولكن بالنسبة لأريندت، فإنَّ هذا الإقصاء يتم التعبير عنه وربما مقاوم ته عبر التنبّه إلى السير الذاتية للأشخاص الذين يتم إقصاءهم . ومن هنا فإنَّ العودة إلى "نحن لاجئون" تُفهم بوصفها دعوة إلى التضامن مع أولئك الذين لا تمثّل الدولة القومية سير حياتهم . حاليًا، يطالب "لاجئو ما بعد الكولونيالية" بمثل هذا الانتباه.

+ תקציר

"אנו פליטים" או: מהו מרחב פוליטי יהודי? / 
איתמר מן

מאמר זה בוחן מחדש את תפקיד הפליטים בביקורתה של חנה ארנדט על מדינת הלאום. הוא מביא את סיפורו האישי של מבקש מקלט מגאנה שהגיע לתל אביב ומציע באמצעותו גרסה בת זמננו לביקורת זו. המאמר בוחן טקסט קצר של ג'ורג'יו אגמבן בשם We Refugees, הקורא את מאמרה של ארנדט משנת 1943 הנושא את אותו שם, ומנסח מחדש את הביקורת של ארנדט. אמנם הפרשנות של אגמבן אכן מתמצתת היטב את רעיונותיה העיקריים של ארנדט על "בעיית הפליטים", המוצגים בספרה יסודות הטוטליטריות, אך אינה מסבירה את עמדתה האישית המודגשת ב"אנו פליטים". התבוננות בז'אנר המחאה נגד העוול הנעשה למבקשי מקלט שהתפתח בישראל בשנים האחרונות, ובסיפור רדיפתו של מבקש מקלט אפריקני, מניבה הבנה מלאה יותר של דגש ביוגרפי זה אצל ארנדט. כפי שאגמבן חוזר ואומר, היהודים מודרים מבחינה מבנית מן המערך הפוליטי של מדינת הלאום. אבל ארנדט סבורה  כי תשומת לב לביוגרפיות הקונקרטיות של המודרים מאפשרת לבטא את ההדרה הזאת ואולי אף להתנגד אליה. החזרה על הכותרת "אנו פליטים" מובנת אפוא כקריאה לסולידריות בין אנשים שהמדינה אינה יכולה לייצג את היסטוריות החיים שלהם. במצב המחייב סולידריות כזאת נמצאים כיום "הפליטים הפוסטקולוניאליים".

+ English

We Refugees? or: What is a Jewish Political Space /
Itamar Mann

The paper revisits the role of refugees in Hannah Arendt’s critique of the nation-state. By considering the personal story of one asylum-seeker who fled Ghana and reached Tel Aviv, it suggests a contemporary version of the critique. The paper considers Giorgio Agamben’s reformulation of Arendt’s critique in We Refugees, a reading of Arendt’s 1943 essay under the same title. Whereas Agamben’s interpretation indeed encapsulates Arendt’s main ideas on “the refugee problem” in Origins of Totalitarianism, it fails to account for the emphatically personal position in We Refugees. Attention to a genre of protest against the abuse of asylum seekers that evolved in Israel in the last few years, and to the story of the persecution of an African asylum-seeker, offers a fuller understanding of this biographical emphasis in Arendt. As Agamben reiterates, Jews are structurally excluded from the political formation of the nation-state. But for Arendt, this exclusion is expressed, and perhaps resisted, through an attention to the concrete biographies of the excluded. The iteration We Refugees is thus understood as a call for solidarity among those whose life-histories cannot be represented by the state. Today, “post-colonial refugees” are in a position that demands such attention.

+ Arabic

نحن لاجئون، أو، ما هو الحيّز السياسي اليهودي؟ /
إيتمار مان

للدولة القومية، وذلك (Arendt) يعود هذا المقال إلى مناقشة دور اللاجئين في نقد حنه أريندت من خلال تناول قصّة شخص واحد يحاول البحث عن ملجأ له بعد أن فرّ من غانا ووصل إلى تل أبيب، الأمر الذي يس تدعينا إلى محاولة فهم معاصر لهذا النقد . يتوقّف المقال عند صياغة جورجيو أغامبين لنقد أريندت في "نحن لاجئون "، وهي قراءة لمقالة نشرتها أريندت في العام 1943 تحت العنوان ذاته . فبينما يقوم تفسير أغامبين فعلاً بتحديد الأفكار الرئيسة لأريندت في "مسألة اللجوء " التي ترد في آتابها "مصادر التوتاليتارية "، لم ينجح أغامبين في "نحن لاجئون " التنبّه إلى المكانة الشخصية الذي تؤآّده أريندت . من شأن التنبّه إلى الاحتجاج على سوء معاملة طالبي اللجوء في العقدين الأخيرين في إسرائيل، إضافة إلى مضايقة شخص أفريقي يطلب حقّ اللجوء، أن تع رض أمامنا فهمًا أآثر شمولية لهذا التأآيد على البعد الذاتي الشخصي الذي يرد عند أريندت. وآما يعود ويكرّر أغامبين، فإنَّ اليهود قد تم إقصاءهم بصورة بنيوية من البلورة السياسية للدولة القومية . ولكن بالنسبة لأريندت، فإنَّ هذا الإقصاء يتم التعبير عنه وربما مقاوم ته عبر التنبّه إلى السير الذاتية للأشخاص الذين يتم إقصاءهم . ومن هنا فإنَّ العودة إلى "نحن لاجئون" تُفهم بوصفها دعوة إلى التضامن مع أولئك الذين لا تمثّل الدولة القومية سير حياتهم . حاليًا، يطالب "لاجئو ما بعد الكولونيالية" بمثل هذا الانتباه.