המיניות והכיבוש: הקולנוע הפוסט-טראומתי הפלסטיני והישראלי בתקופת האינתיפאדה השנייה

המיניות והכיבוש: הקולנוע הפוסט-טראומתי הפלסטיני והישראלי בתקופת האינתיפאדה השנייה /
רעיה מורג

ניתוחם של סרטים המתארים יחסים מיניים בין-גזעיים בין גברים בקולנוע הישראלי והפלסטיני, שהופקו במהלך האינתיפאדה השניה  או אחריה (2000–2008), מגלה תמונה מורכבת. שני הקורפוסים עוסקים בהצטלבות הפוסט-טראומתית של גזע ולאומיות עם מגדר ומיניות. המאמר בוחן שתי דוגמאות: סרטו הישראלי של איתן פוקס הבועה, וסרטו הפלסטיני הקצר של תאופק אבו-ואיל יומנו של זונה. הסרט הישראלי מתמקד ביחסים מיניים בין-גזעיים שלתוכם חודר טרור, על רקע סצנת הגייז המערבית העירונית, ואילו הסרט הפלסטיני מתמקד ביחסי מין בין-גזעיים בתוך הזיכרון הפוסט-טראומתי של גירוש ואובדן הבית.

לצד ההבדלים הסוציו-דתיים בין שתי התרבויות ותעשיות הסרטים שלהן יש למבנים אלה השלכות על האופן שבו מיוצגת ה(הומו)סקסואליות. הקולנוע ההומוסקסואלי הפלסטיני והישראלי שנוצר במהלך האינתיפאדה השנייה ואחריה (כפי שהוא מיוצג על ידי שני הסרטים הנדונים) מלמד על רשת מורכבת של יחסים מיניים בין-גזעיים. מאמר זה מציע אפוא חשיבה מחודשת על מושגים תרבותיים כגון גייאיזציה, הגוף החדיר, אוננות, בושה–גאווה–השפלה הומוסקסואלית, מבט וכלכלה סקופית, וכן זיכרון, טראומה ופוסט-טראומה.

Post-Trauma, Race, and Sexuality: Palestinian and Israeli Cinema during the second Intifada /
Raya Morag

An analysis of films depicting interracial sex between men in Israeli and in Palestinian cinema, which were produced during and after the second Intifada (2000-2008), reveals a complex picture. Both corpora deal with the post-traumatic intersection of race and nationality with gender and sexuality. The paper examines two examples: Eytan Fox’s Israeli film, The Bubble, and Tawfik Abu Wael’s short Palestinian film, Diary of a Male Whore. While the Israeli film focuses on interracial sex infiltrated by terror within the urban Western gay scene, the Palestinian film focuses on interracial sex within the post-traumatic memory of expulsion and loss of home.

These constructs – together with socio-religious differences between the two cultures and their film industries – have ramifications on how (homo)sexualities are represented. Homosexual Palestinian and Israeli cinema during and after the second Intifada (as presented in Bubble and Diary) suggests a complex network of interracial sexual relations. This paper, therefore offers a rethinking of cultural concepts (e.g., gay-ization, the permeable body, masturbation, gay shame-pride-humiliation, gaze and scopic economics), as well as of memory, trauma, and post-trauma.

ما بعد الصدمة النفسية، والعرق، والجنسانية: السينما الفلسطينية والإسرائيلية خلال الانتفاضة الثانية /
رعايه موراغ

إنَّ تحليلاً لأفلام تصوّر علاقات جنسية بين ذكور من أعراق مختلفة في أفلام إسرائيلية وأخرى فلسطينية أنتجت بعد الانتفاضة الثانية (2000-2008) يكشف أمامنا صورة مركّبة. تتوقّف هذه الأفلام عند تقاطعات ما بعد الصدمة النفسية بين العرق والقومية وبين الجندر والجنسانية. تحاول هذه المقالة معاينة مثالين اثنين هما: فيلم إيلان فوكس الإسرائيلي "الفقاعة" (2006) والفيلم القصير لتوفيق أبو وائل "يوميات عاهر" (1990). بينما يركّز الفيلم الإسرائيلي على علاقات جنسية بين ذكور عرب ويهود من خلال عدسة الإرهاب ضمن مشهد المثليّين في الغرب الحضريّ، يركّز الفيلم الفلسطيني على مثل هذه العلاقات الجنسية ضمن إطار ذاكرة ما بعد الصدمة النفسية المنطوية على التشريد وفقدان البيت.

إلى جانب الاختلافات الاجتماعية والدينية بين الثقافتين وتلك الخاصّة بصناعة الأفلام، فإنَّ لهذين الفيلمين إسقاطات على صعيد تمثيل المثلية. إنَّ المثلية في السينما الفلسطينية وفي السينما الإسرائيلية المنتجة خلال الانتفاضة الثانية وما بعدها (كما تتمثّل في فيلمي "الفقاعة" و"يوميات عاهر") تعرض أمامنا شبكة مركّبة من العلاقات الجنسية ما بين الأعراق. وعليه، تقترح هذه المقالة تفكيرًا جديدًا بخصوص بعض المفاهيم الثقافية (كالمثلية، والجسد الشفّاف، والعادة السرية، وشعور المثلي بالعار والتفاخر والإذلال، والنظرة واقتصار المعاينة المجهرية)، وكذلك الأمر بخصوص مفاهيم الذاكرة والصدمة النفسية وما بعد الصدمة النفسية.