בסמטאות האחוריות: כוריאוגרפיה חברתית של ימי מגיפה

בסמטאות האחוריות: כוריאוגרפיה חברתית של ימי מגיפה

אביטל ברק

אחת התגובות הראשונות להתפשטות מגיפת הקורונה בעולם הייתה העצירה הכללית של התנועה, הן זו הגלובלית הן זו המקומית. תנועת הסחורות, תנועת התיירות, תנועתם של אנשי המקצוע (עסקים, אמנות, אקדמיה), תנועתם של הפליטים – הווירוס עצר את כל התנועות האלה לעת עתה. התפשטותו הובילה לנסיגה בחזרה אל מדינות הלאום, לייצור מקומי, להאטת הצריכה. בד בבד, במסגרת תקנות לשעת חירום השיתו המדינות הגבלות על תנועתם של האזרחים במרחב הציבורי. הגבלות תנועה אלו והתגובה אליהן יצרו כוריאוגרפיה חברתית ייחודית, ובה עוסקת מסה זו. הכוריאוגרפיה החברתית שנוצרה בחודשים אלו מרתקת ועשירה בגוונים ובתנועה שיצרה לעומת מערכי הכוח – הפיזי, הפוליטי והחברתי – הקיימים במרחב הציבורי. תפקידה של הכוריאוגרפיה כפרקטיקה מארגנת וממשמעת, אך גם ככזאת שמאפשרת לתרגל סדר מסוג אחר, שב ועלה בתצורות שונות – במחאות פוליטיות ובתנועה יומיומית. התקופה הביאה איתה מגוון רחב של מופעי תנועה במרחב הציבורי, חלקם יומיומיים, אזרחיים ומינוריים במופעם ובהתכוונותם, וחלקם מז׳וריים במופעם ובהד התקשורתי שיצרו. סוגי המחאה, ההתנגדות, הפריעה והחתרנות שצפו ועלו על פני השטח אינם ייחודיים לעת הקורונה, אך לנוכח העצירה הכללית ותקנות הריחוק החברתי הם נטענו במשמעויות נוספות.

In the Back Allies – Social Choreography in Times of Pandemic

Avital Barak

One of the first responses to the spread of the coronavirus pandemic in the world was the general standstill of movement, both globally and locally. The movement of goods, the movement of tourism, the movement of professionals (business, art, academe), the movement of refugees – the virus stopped all of those movements for the time being. Its spread led to the retreat back into the nation state, local production, a slowdown in consumption. Meanwhile, in the framework of emergency regulations, states imposed restrictions on the movement of citizens in the public sphere. These movement restrictions and the response to them created a unique social choreography, which is the subject of this essay. The social choreography created in these months is fascinating and rich in shades and in the movement it created against the power structures – physical, political, and social – that exist in the public sphere. The role of choreography as an organizing and disciplining practice, but also one that allows practicing a different kind of order, recurred in different formulations – in political protests and daily movement. The period brought with it a broad range of demonstrations of movement in the public sphere, some daily, civilian and minor in their appearance and intention, others major in their appearance and the media reverberation they created. The kinds of protest, resistance, disruption and subversion that rose to the surface are not unique to the coronavirus times, but in light of the general standstill and the social distancing regulations they became charged with additional significances.

في الأزقة الخلفيّة: تصميم الرقص الاجتماعيّ في زمن الوباء

أڤيتال باراك

إحدى الردود الأولى على تفشّي وباء الكورونا في العالم كان التوقيف الكلّيّ للحركة، عالميًّا ومحليًّا. حركة البضائع، حركة السياحة، حركة المهنيّين (الأعمال، الفنون، الأكاديميا)، حركة اللاجئين- فقد أوقف الفايروس كلّ هذه الحركات في ذات الوقت. أدّى تفشي الوباء إلى الانسحاب مُجدّدًا إلى الدولة القوميّة، والإنتاج المحليّ، وتباطؤ الاستهلاك. في ذات الوقت، وفي إطار أنظمة الطوارئ، فرضت الدول تقييدات على حركة المواطنين في الحيّز العموميّ. أنتجت هذه التقييدات والردّ عليها تصميم رقص اجتماعيّ خاص، يتناوله هذا المقال. تصميم الرقص الاجتماعيّ الذي أُنتج في الأشهر الأخيرة ممتع وغني بالأطياف وبالحركة التي خلقها رغم منظومات القوّة- الجسديّة، والسياسيّة والاجتماعيّة- الموجودة في الحيّز العموميّ. تعود وظيفة تصميم الرقص كممارسة منظِّمة وضابطة، وتمكّن من التدرّب على نظام جديد، لتظهر في تشكيلات مختلفة- في الاحتجاجات السياسيّة وفي الحركة اليوميّة. جلبت الفترة معها تنوّعًا واسعًا في عروض الحركة في الحيّز العموميّ، جزء منها يوميّ، مدنيّ وطفيف في أدائه ونواياه، وجزء آخر بارز في أدائه والصدى الإعلاميّ الذي يخلقه. أنواع الاحتجاج، والمقاومة، الشغب والتمرّد التي طفت على السطح ليست استثنائيّة لفترة الكورونا، لكنّها شُحنت مع التوقيف الكامل وأنظمة الابتعاد الاجتماعيّ بمعانٍ أخرى.