ברוכים הבאים לאוטופיה של ההון: ישראל, איחוד האמירויות והקפיטליזם של האסון

ברוכים הבאים לאוטופיה של ההון: ישראל, איחוד האמירויות והקפיטליזם של האסון
אילת מעוז

מסה זו משתמשת בהסכמי השלום בין ישראל לאיחוד האמירויות ובחריין כפריזמה להבנת שינויים בחברה ובפוליטיקה בישראל בזמננו. היא מציעה להבין את הציונות לא רק כתנועה קולוניאלית מתיישבת אלא כצורה של קפיטליזם מוגזע, המשתנה ביחס לתמורות מבניות בצורות ארגון העבודה והצבר ההון בהקשר גלובלי. הטענה המרכזית היא שהסכמי אברהם משקפים כלכלה פוליטית שבבסיסה שלושה מאפיינים: האחד הוא חלוקת עבודה חברתית עולמית המבוססת על קטגוריות קשוחות של אזרחות, אתניות וגזע, והמייצרת מאבקים קשים על הכלה והדרה במסגרת המדינה ומעבר לה; השני הוא רתימת המדינה להבטחת היתרון התחרותי של ההון הלאומי, והצדקת תפקיד זה באמצעות אידיאולוגיה שמגדירה את המדינה כחברת אחזקות של אזרחיה; והשלישי הוא תהליך הצבר הון המבוסס על ייצור רווח ממשבר באמצעות הגברת החשיפה של יחידים ומשקי בית לחוסר ביטחון חברתי, כלכלי, פוליטי ואקולוגי, והפיכה של כל התעשיות כולן לתעשיות מעין-ביטחוניות. ניתוח מעין זה מאפשר להבין את ההקשר ההיסטורי הקונקרטי שבתוכו מתחולל המאבק ההגמוני בישראל – קרי, את הצורות העכשוויות שהפוליטיקה לובשת, ובכללן מוסד המדינה והמאבקים המרובים על כוח – בהתאם לשינויים במבנה המעמדי שאינם נובעים ממדינת הלאום ואינם תחומים בה.

Welcome to Capital’s Utopia: Israel, the United Arab Emirates, and Racial Catastrophe Capitalism

Eilat Maoz

This essay uses the peace agreements between Israel and the UAE and Bahrain as a prism for understanding changes in Israeli society and politics today. It suggests understanding Zionism not only as a colonial settlement movement but as a form of racialized capitalism, that changes in relation to structural transformations in forms of labor organization and capital accumulation in the global context. Its main argument is that the Abraham Accords reflect a political economy based on three characteristics: one is a global division of social labor based on rigid categories of citizenship, ethnicity and race, which creates fierce struggles over inclusion and exclusion within the framework of the state and beyond; the second is marshalling the state to guarantee the competitive advantage of the national capital, and justifying that role with an ideology that defines the state as its citizens' holding company; and the third is the process of capital accumulation based on manufacturing profit out of crisis by increasing the exposure of individuals and households to social, economic, political and ecological insecurity, and turning all of the industries into quasi-defense industries. Such an analysis helps to understand the concrete historical context in which the hegemonious struggle is occurring in Israel – namely, the current shape politics is taking, including the institution of the state and the numerous struggles over power – in accordance with changes in the class structure that do not arise from the nation-state and are not limited to it.

أهلًا وسهلًا في طوباويّة رأس المال: إسرائيل، الإمارات المتحدّة ورأسماليّة الكوارث

إيلات معوز

ستخدم هذا المقال اتفاقيات السلام بين إسرائيل والإمارات المتحدّة والبحرين كموشور لفهم التغييرات في المجتمع والسياسة المعاصرة في إسرائيل. يقترح المقال فهم الصهيونيّة ليس كحركة كولنياليّة استيطانيّة فحسب بل كشكل من الرأسماليّة المُعَنْصرة، المتغيّرة مع التحوّلات البنيويّة في أشكال تنظيم العمل وتراكم رأس المال في السياق المعوّلم. الادعاء المركزيّ هو أنّ اتفاقيات أبراهام تعكس اقتصادًا سياسيًّا في أساسه ثلاث سمات: الأولى هي توزيع العمل الاجتماعيّ العالميّ المؤسّس على فئات صارمة من المواطنة، والإثنيّة والعرق، والمنتجة لصراعات تصعّب على الاحتواء والإقصاء في إطار الدولة وخارجها، والثانية هي تسخير الدولة لضمان الأفضليّة التنافسيّة لرأس المال القوميّ، وتبرير هذه الوظيفة بواسطة أيديولوجيا تعرّف الدولة كشركة قابضة لمواطنيها، والثالثة هي سيرورة تراكم رأسمال مبنية على إنتاج ربح من أزمة بواسطة زيادة انكشاف الأفراد والأسر على غياب الأمن الاجتماعيّ، والاقتصاديّ، والسياسيّ والبيئيّ، وتحويل كلّ الصناعات إلى صناعات شبه أمنيّة. يُتيح هذا النوع من التحليل فهم السياق التاريخيّ العينيّ الذي يحدث فيه صراع الهيمنة في إسرائيل- أي الأشكال المعاصرة التي ترتديها السياسة، وضمنها مؤسّسة الدولة والصراعات الكثيرة على القوّة- وفقًا للتغييرات في المبنى الطبقيّ غير النابعة من الدولة القوميّة ولا تقع ضمن حدودها.