נקודות יציאה: ציר הזמן הלאומי והגירה קווירית מישראל

נקודות יציאה: ציר הזמן הלאומי והגירה קווירית מישראל
הילה עמית

מאמר זה בוחן את האופי הטמפורלי של הקיום במדינת ישראל. המחברת עוקבת אחר ציר הזמן הציוני באמצעות התיאוריה הקווירית, ומציעה לקרוא את הקולקטיב הישראלי כמסמל ציר זמן לאומי הטרונורמטיבי. ההגירה מישראל עומדת במרכז המאמר, המבוסס על שנתיים של מחקר איכותני בקרב 42 מהגרים קווירים ישראלים בניו-יורק, בלונדון ובברלין. המאמר מציע לבחון את ההגירה מישראל במשמעויותיה האידיאולוגיות, כלומר, בהיותה פרקטיקה של שבר וניכור מהאידיאולוגיה הציונית ומהפרפורמנס הלאומי והמגדרי המתחייב מהחיים בישראל. מושג הטמפורליות בתיאוריה הקווירית מאפשר לראות באופן דומה נושאים אחרים מלבד הגירה – כמו היחס לשירות הצבאי, למערכות יחסים ונישואים, להקמת בית ומשפחה ועוד – ולהבינם כאקטים אשר מערערים את ציר הזמן ההטרונורמטיבי הישראלי. המאמר בוחן בהרחבה את מושג העתיד באידיאולוגיה הציונית, ואת הבנייתו ושימורו על ידי הקולקטיב הישראלי ובעבורו. כמו כן, המאמר עוסק בהרחבה בנושא ההורות והרבייה במדינת ישראל כסממנים של המשכיות ועתידיות. לאור האידיאולוגיה הציונית, המחברת בוחנת כיצד ההגירה מאפשרת את פירוק הקשר הישיר בין האזרחים לעתידה של המולדת ומתוך כך מאפשרת גם ערעור של העתיד הלאומי והקולקטיביות הישראלית.

Points of Departure: The National Timeline and Queer Israeli Migration
Hila Amit

This article investigates temporality in the context of Israel and Zionism. Using queer theory, the author follows the Zionist trajectory, suggesting that Israel’s collective is associated with a heteronormative national timeline. Emigration from Israel is at the center of this article, which is based on two years of qualitative research among 42 queer Israeli emigrants in New York, London and Berlin. The article explores the political dimension of Israeli emigration – that is, emigration as a practice of alienation and destabilization of the Zionist ideology and the national and gender performance that life in Israel constitutes. The concept of temporality in queer theory makes it possible to investigate topics other than emigration – such as army service, marriage and reproduction – as undermining the Israeli heteronormative timeline. At the heart of the article lies the concept of the future in Zionist ideology, and how the future is structured and maintained by the Israeli collective. The article also discusses the notion of parenting and reproduction as markers of futurity. In light of Zionist ideology, it explores the ways in which emigration makes it possible to undo the ties between the citizens and the future of the homeland, and as a consequence, to subvert the national future and the Israeli collective.

ثغرات الهروب: محور الزمن الوطني والهجرة من إسرائيل على أسس الميول الجنسانية المختلفة
هيلا عميت

تسعى المقالة الحالية إلى فحص الطابع الزمني-الوقتي لوجود دولة إسرائيل. استنادًا إلى نظريات جنسانية معاصرة، تتقصّى الكاتبة أثر محور الزمن الصهيوني، وتقترح قراءة التكتل الجمعي الإسرائيلي بوصفه ممثلاً لمحور زمن وطني معياري مغاير. تقف الهجرة من إسرائيل في صلب المقالة الحالية مستندةً إلى بحث كيفي استمر لسنتين ركّز على 42 مهاجرًا إسرائيليًا ذوي ميول جنسانية مختلفة إلى نيويورك ولندن وبرلين. تقترح المقالة معاينة الهجرة من إسرائيل بدلالاتها الأيديولوجية، أي بوصفها سلوكًا ناجمًا عن الانسلاخ عن الأيديولوجية الصهيونية وعن الاستعراض القومي والجندري المفروض على الحياة في إسرائيل والتنكّر لهما. يتيح لنا مفهوم الزمن-الوقتي في النظرية الجنسانية معاينة جميع المواضيع الأخرى على السواء باستثناء الهجرة – مثل النظرة إلى الخدمة العسكرية ومنظومات العلاقة والزواج وإنشاء أسرة وغيرها – وفهمها كسلوكيات تقوّض محور الزمن الإسرائيلي المعياري المغاير. تتوسّع المقالة في فحصها مفهوم المستقبل في الأيديولوجية الصهيونية وتشكّله وصيانته على أيدي التكتل الجمعي الإسرائيلي وخدمته. كذلك، تتناول المقالة بإطناب موضوع الأهلية والتكاثر في دولة إسرائيل بوصفهما مؤشرين للاستقرار والمستقبل. في ضوء الأيديولوجية الصهيونية، تقوم الكاتبة بفحص التساؤل التالي: كيف تتيح لنا الهجرة تقويض العلاقة المباشرة بين المواطنين وبين مستقبل الوطن، الأمر الذي يفضي إلى إتاحة الفرصة لتقويض المستقبل الوطني والجمعي الإسرائيلي؟