פמיניזם, ביקורת וסובייקטיביות פוליטית

פמיניזם, ביקורת וסובייקטיביות פוליטית

מירי רוזמרין

מאמר זה משרטט מפה של סובייקטיביות פוליטית פמיניסטית עכשווית, כפי שהיא מעוצבת בשניים מהדיונים בהגות הפמיניסטית בשנים האחרונות. הדיון יתמקד בתפיסת מושג הביקורת בהקשר הפמיניסטי ויבחן אילו תצורות של סובייקטיבית פוליטית מתאפשרות מתוך הבנת הפעולה הביקורתית. בחלקו הראשון של המאמר אתמקד בשני דיונים: טיבה של ביקורת והקשר בין ביקורת לבין שלילה וערעור של אמיתות מקובלות; והשאלה אם ערכים משותפים יכולים לשמש בסיס לעשייה ולזהות פמיניסטית. אטען כי שני דיונים אלו מציגים תפיסה של סובייקטיבית פוליטית מעורערת שקשה לחיות אותה כהיבט של חיים פוליטיים. בחלקו השני של המאמר אטען כי תפיסת הביקורת של פוקו יכולה לשמש מקור פורה להבנת היחס בין ביקורת ובין סובייקטיביות פוליטית פמיניסטית שמתגברת על הבעייתיות שעליה הצביע החלק הראשון. לסיום אראה בקצרה כיצד הניתוח שהוצג בחלקים הראשונים של המאמר רלוונטי לשיח הפמיניסטי בישראל.

Feminism, Critique, and Political Subjectivity

Miri Rozmarin

The paper analyzes feminist political subjectivity, as it arises from two contemporary debates in feminist theory that focus on the role and nature of critique as part of feminist politics and theory. The first debate concerns the nature of critique and its relation to negation. The second debate revolves around the question of whether there are, or should be, some values that are the definitive goals of feminism. I argue that these debates reflect and sustain a fragmented political subjectivity that can hardly be the basis for effective individual and collective political lives. The second half of the paper suggests that a Foucauldien notion of critique might be helpful in rethinking feminist critique and its role in feminist cultural politics.

نسوية، نقد وذاتية سياسية

ميري روزمارين

ترسم المقالة الحالية خريطة للذاتية السياسية النسوية المعاصرة، كما تتشكّل في مناقشتين حول الفكر النسوي في السنوات الأخيرة. تركز المقالة على مفهوم النقد في السياق النسوي ودراسة أشكال الذاتية السياسية المتاحة ضمن فهم النشاط النقدي. سأركز في الجزء الأول من المقالة على نقاشين: طبيعة النقد والعلاقة القائمة بين النقد وبين رفض وتقويض الحقائق المقبولة؛ ويتمحور النقاش الثاني حول مسألة ما إذا كانت القيم المشتركة يمكن لها أن تشكّل قاعدة للعمل وللهوية النسوية. أجادل أن هذين النقاشين يقدمان تصورًا لذاتية سياسية هشّة، يصعب اختبارها بوصفها جانبًا من جوانب الحياة السياسية. أجادل في الجزء الثاني للمقالة أن تصوّر فوكو للنقد يمكن أن يشكّل مصدرًا خصبًا لفهم العلاقة القائمة بين النقد وذاتية سياسية نسوية تتغلّب على الطبيعة الإشكالية التي أشار إليها الجزء الأول. وفي الختام، أوضح بإيجاز كيف أن التحليل المعروض في الأجزاء الأولى من المقالة له علاقة بالخطاب النسوي في إسرائيل.