ממלא מקום

תיק עבודות – "אני הכלב שתמיד היה פה": על שלוש עבודות וידאו וציור אחד של גויה

גישה חופשית הורדה
  • תיאור

תיאור מוצר

תיק עבודות – "אני הכלב שתמיד היה פה": על שלוש עבודות וידאו וציור אחד של גויה

גלעד רייך

תיק העבודות מציע מבט נוסף על טשטוש הגבולות בין החייתי לאנושי דרך התמקדות בשלוש עבודות וידאו עכשוויות שעוסקות בחייהם של כלבים המשוטטים בלהקות באזורי חיץ אמנותיים ואתולוגיים שהם גם אזורי סף אורבניים ופוליטיים: אניקה אריקסון השוודית מדובבת כלבים נטושים בפאתי איסטנבול בתקופת הפגנות הענק, שכוונו, בין היתר, נגד הפיתוח המואץ והמושחת של הכרך; וים קטריז הבלגי מתעד כלבי פרא במדבריות של כווית שסועת המלחמות והניצול התעשייתי; איתי מרום הישראלי עוקב אחרי הכלבים שחיים בשטח ההפקר נטול הגבולות ורווי האלימות שבין חברון הפלסטינית לקריית ארבע היהודית. לטענת רייך, שלושתם ממקדים את מבטנו בחברו הטוב ביותר של האדם ובאופן שבו הוא עצמו מביט באדם, על מנת לחשוף את העבר המשותף הפראי והאלים שלנו, שמעולם לא הפסיק לארוב לנו מתחת למדרכות הערים ומאחורי האילוף והביות.

Portfolio: “I am the Dog that Was Always Here”: Three Contemporary Video Works and One Painting by Goya

Gilad Reich

The portfolio offers another view of the blurring of boundaries between the animal and the human by focusing on three contemporary video works about the lives of the packs of stray dogs in artistic and ethological buffer zones that are also urban and political border zones: Annika Eriksson, from Sweden, becomes friendly with abandoned dogs on the outskirts of Istanbul during the great protests that were directed, inter alia, at the accelerated and corrupt development of the city; Wim Katriz, from Belgium, documents wild dogs in the deserts of Kuwait, riven by wars and industrial exploitation; and Itai Marom, of Israel, observes dogs living in the borderless no man’s land, steeped in violence, between Palestinian Hebron and Jewish Kiryat Arba. According to Reich, all three focus our gaze on “man’s best friend” and on the dogs’ own gazes at the human, to reveal our shared wild and violent past, which has never ceased to lie in wait for us under the sidewalks of the cities and behind the taming and domestication.

ملف أعمال – "أنا الكلب الذي كان هنا دائمًا": حول ثلاثة أعمال فيديو ولوحة واحدة لجثّة

جلعاد رايخ

يقترح الملف نظرة إضافيّة على ضبابيّة الحدود بين الحيوانيّ والإنسانيّ من خلال تسليط الضوء على ثلاثة أعمال فيديو فنيّة معاصرة تتناول موضوع قطعان الكلاب المتشرّدة في مناطق عازلة، من ناحية فنيّة ومن ناحية علم سلوك الحيوان، والتي هي أيضًا مناطق حدٍّ مدينيّة وسياسيّة: أنيكا أريكسون السويديّة التي تنطق كلابًا متشّردة في ضواحي إسطنبول خلال فترة المظاهرة الضخمة ضد التطوير المتسارع والفاسد للمدينة، كما يوثّق ويم كتريز البلجيكيّ كلابًا بريّة في صحراء الكويت التي مزّقتها الحروب والاستغلال الصناعيّ، كذلك يتّتبع الإسرائيليّ إيتاي مروم الكلاب التي تعيش في منطقة محرمة، فيها الكثير من العنيف ولا حدود واضحة لها، بين الخليل الفلسطينيّة وكريات أربع اليهوديّة. يدّعي رايخ أنّ هذه الأعمال الثلاثّة تركّز نظرنا على أفضل صديق للإنسان وعلى الشكل الذي يرى فيه الإنسان، للكشف عن الماضي المتوحّش والعنيف المشترك بيننا، والذي لم يتوقّف عن الترصّد لنا خلف أرصفة المدن والترويض والتدجين.

+ תקציר

תיק עבודות – "אני הכלב שתמיד היה פה": על שלוש עבודות וידאו וציור אחד של גויה

גלעד רייך

תיק העבודות מציע מבט נוסף על טשטוש הגבולות בין החייתי לאנושי דרך התמקדות בשלוש עבודות וידאו עכשוויות שעוסקות בחייהם של כלבים המשוטטים בלהקות באזורי חיץ אמנותיים ואתולוגיים שהם גם אזורי סף אורבניים ופוליטיים: אניקה אריקסון השוודית מדובבת כלבים נטושים בפאתי איסטנבול בתקופת הפגנות הענק, שכוונו, בין היתר, נגד הפיתוח המואץ והמושחת של הכרך; וים קטריז הבלגי מתעד כלבי פרא במדבריות של כווית שסועת המלחמות והניצול התעשייתי; איתי מרום הישראלי עוקב אחרי הכלבים שחיים בשטח ההפקר נטול הגבולות ורווי האלימות שבין חברון הפלסטינית לקריית ארבע היהודית. לטענת רייך, שלושתם ממקדים את מבטנו בחברו הטוב ביותר של האדם ובאופן שבו הוא עצמו מביט באדם, על מנת לחשוף את העבר המשותף הפראי והאלים שלנו, שמעולם לא הפסיק לארוב לנו מתחת למדרכות הערים ומאחורי האילוף והביות.

+ English

Portfolio: “I am the Dog that Was Always Here”: Three Contemporary Video Works and One Painting by Goya

Gilad Reich

The portfolio offers another view of the blurring of boundaries between the animal and the human by focusing on three contemporary video works about the lives of the packs of stray dogs in artistic and ethological buffer zones that are also urban and political border zones: Annika Eriksson, from Sweden, becomes friendly with abandoned dogs on the outskirts of Istanbul during the great protests that were directed, inter alia, at the accelerated and corrupt development of the city; Wim Katriz, from Belgium, documents wild dogs in the deserts of Kuwait, riven by wars and industrial exploitation; and Itai Marom, of Israel, observes dogs living in the borderless no man’s land, steeped in violence, between Palestinian Hebron and Jewish Kiryat Arba. According to Reich, all three focus our gaze on “man’s best friend” and on the dogs’ own gazes at the human, to reveal our shared wild and violent past, which has never ceased to lie in wait for us under the sidewalks of the cities and behind the taming and domestication.

+ Arabic

ملف أعمال – "أنا الكلب الذي كان هنا دائمًا": حول ثلاثة أعمال فيديو ولوحة واحدة لجثّة

جلعاد رايخ

يقترح الملف نظرة إضافيّة على ضبابيّة الحدود بين الحيوانيّ والإنسانيّ من خلال تسليط الضوء على ثلاثة أعمال فيديو فنيّة معاصرة تتناول موضوع قطعان الكلاب المتشرّدة في مناطق عازلة، من ناحية فنيّة ومن ناحية علم سلوك الحيوان، والتي هي أيضًا مناطق حدٍّ مدينيّة وسياسيّة: أنيكا أريكسون السويديّة التي تنطق كلابًا متشّردة في ضواحي إسطنبول خلال فترة المظاهرة الضخمة ضد التطوير المتسارع والفاسد للمدينة، كما يوثّق ويم كتريز البلجيكيّ كلابًا بريّة في صحراء الكويت التي مزّقتها الحروب والاستغلال الصناعيّ، كذلك يتّتبع الإسرائيليّ إيتاي مروم الكلاب التي تعيش في منطقة محرمة، فيها الكثير من العنيف ولا حدود واضحة لها، بين الخليل الفلسطينيّة وكريات أربع اليهوديّة. يدّعي رايخ أنّ هذه الأعمال الثلاثّة تركّز نظرنا على أفضل صديق للإنسان وعلى الشكل الذي يرى فيه الإنسان، للكشف عن الماضي المتوحّش والعنيف المشترك بيننا، والذي لم يتوقّف عن الترصّد لنا خلف أرصفة المدن والترويض والتدجين.

קטגוריה: