מורכבות אתנוגרפית היא אנחנו: המתודה הפרספקטיביסטית של ויוויירוס דה קסטרו וביקורת הדקונסטרוקציה באקדמיה הישראלית

מורכבות אתנוגרפית היא אנחנו: המתודה הפרספקטיביסטית של ויוויירוס דה קסטרו וביקורת הדקונסטרוקציה באקדמיה הישראלית

מתן שפירא

במאמר זה אני טוען כי אנתרופולוגים אינם מתארים עולמות אחרים, ובוודאי אינם מפרשים אותם על מנת לתת להם משמעות. נהפוך הוא: אנתרופולוגים מייצרים עולמות קונספטואליים בעצם האידיוגרפיה של המפגש האתנוגרפי. חשיבותו של הייצוג איננה טמונה לפיכך ביומרה להעניק לגיטימציה מוסרית לאופני חיים "אחרים"; אדרבה, הייצוג הוא משמעותי רק אם הוא מייצר עולם תוכן אינטלקטואלי ורגשי חדש בעבור מי שצורך את הידע הזה. אני מפתח טענה זו באמצעות סקירה מעמיקה של "היליד היחסי" לוויוויירוס דה קסטרו. בחלק השני של המאמר אני שוזר עקרונות מתודולוגיים אלו באוטוביוגרפיה האינטלקטואלית שלי על מנת לבקר את הדומיננטיות של הדקונסטרוקציה הפוסטקולוניאלית באקדמיה הישראלית בת זמננו. אני קורא לייצורה של אנתרופולוגיה מקומית פרספקטיביסטית, אשר חורגת, מבחינה אנליטית, מעבר לעיסוק הפוליטי באי-שוויון, בכוח, בהדרה ובכפיפות.

Ethnographic Complexity Is Us: Viveiros de Castro’s Perspectivism and the Critique of Deconstruction in Israeli Academe

Matan Shapiro

In this article I argue that anthropologists do not merely describe other worlds, let alone interpret those worlds in order to give them meaning. Rather, anthropologists produce conceptual worlds as they write up ethnographic encounters. Rather than purporting to grant moral legitimacy to other ways of being, ethnographic representation must primarily constitute novel intellectual and emotional content for those who consume it as knowledge. I develop this argument through a detailed summary of Viveiros de Castro’s The Relative Native (2013 [2002]). In the second part of the article I integrate these methodological principles into my personal intellectual autobiography and use this to criticize the dominance of postcolonial deconstructionism in the contemporary Israeli academia. I call for the generation of a local perspectival anthropology that goes beyond the politically-oriented analysis of inequality, power, exclusion and subalnternity

التعقيد الإثنوغرافي هو نحن: منهجية المنظورية لفيفيروس دي كاسترو ونقد التفكيكية في الأكاديميا الإسرائيلية

متان شفيرا

أجادل في هذه المقالة أن علماء الأنثروبولوجيا لا يصفون عوالم أخرى، وبالتأكيد لا يفسرونها بغية منحها معنى. بل على العكس من ذلك، يخلق علماء الأنثروبولوجيا عوالم من المفاهيم خلال لقاءاتهم الإثنوغرافية. لا تكمن أهمية التمثيل في التظاهر بمنح الشرعية الأخلاقية لأساليب الحياة "الأخرى"؛ للتمثيل مغزى فقط إذا كان يخلق عالمًا من المحتوى الفكري والعاطفي الجديد لجمهور مستهلكي هذه المعرفة. وبهذا المعنى، تصبح الغيرية حدودًا ترتبط بدلاً من أن تفصل، وذلك لأن تماسكها الداخلي مشترك بين الجانبين المماسّان لها. أقوم ضمن هذه المقالة بتطوير هذا الطرح من خلال سيرة ذاتية فكرية متشابكة مع مراجعة متعمقة لكتاب "الأصلاني النسبي" لريكاردو فيفيروس دي كاسترو، والذي يعتبر أحد النصوص التأسيسية للتحوّل الأنطولوجي في العلوم الاجتماعية.