עקודים זה לזה: געגועיי לישמעאל

עקודים זה לזה: געגועיי לישמעאל

אלברט סוויסה

דומה כי אם המקרא היה מתחיל בסיפור העקדה, דבר לא היה נגרע מיסוד היסודות של היהדות – הזכות למסור את נפשך על קידוש השם. זכות זו אינה נתונה לכל אחד, אלא זוהי זכות יסוד המבליעה ובה בעת מכוננת זכות יסוד אחרת, כרוכה בה בקשר עמוק ובל יינתק: להיות בן זרעו של אברהם אבינו. העקדה יוצרת ברית עולם בין דם אחד נבחר לאלוהים אחד בוחר, מייסדת את עליונותה של הברית הקדושה על פני החוק הגניאלוגי? ומקנה אותה לזרעו של אברהם בלבד? כל הסיפורים הבריאתניים האוניברסליים, עלילת התפצלות הגזעים, השפות והתרבויות ומעשיהם עלי אדמות, לא נועדו אלא לשמש הקדמה ליניארית מחושבת ביותר המובילה אל שיאה, אל העקדה, שבה מתחולל השינוי הרדיקלי והאולטימטיבי באלוהות המקראית, במעבר מאל בורא לאל בוחר בחירה שתחייב אותו לעולמים. על פי העיקרון השושלתי הדיכוטומי שקדם לעקדה, כל סיפור ישמעאל בן אברהם הסמוך לעקדה מתכונן כקורבן המושעה על מנת לסמן ולהבנות את הייחוד מכל ייחוד של יצחק, הקורבן הנבחר והמקודש. גירושו והשעייתו של ישמעאל אינם מזכות הירושה אלא מעצם הזכות להיות הקורבן הנבחר והמקודש – זכות המקנה את כל הירושות כולן, גם שלטון על הארץ וגם חיי נצח כבחיר האלוהים. העיקרון הזה של הזכות להיות הקורבן הנבחר והיורש לצד קורבן מושעה ומגורש, המבנה את הקורבן המיועד והמקודש, עובר כחוט השני בכל ההיסטוריה היהודית בכלל, ויש לו גילויים מעוררי השתאות בהיסטוריה הציונית והישראלית בפרט.

Bound to Each Other: My Longing for Ishmael

Albert Swissa

Had the Bible begun with the Binding of Isaac, it appears nothing would have been detracted from the foundation of Judaism: the right to sacrifice your life for the sanctifacation of God. Not everyone is given that right, but rather it is a right that implies while also constituting another basic right, deeply and inseparably intertwined with it: to be from the seed of Abraham. The binding creates an eternal pact between one chosen blood and one choosing God, founding the supremacy of the holy alliance above genealogical law and granting it only to the seed of Abraham. All of the universal genesis stories, the narrative of the division of the races, the languages and cultures and their actions on earth, were only meant to serve as a very calculated linear introduction leading to its peak, the binding of Isaac, where the radical and ultimate transformation occurs in the Biblical divinity, the transition from a creating God to a choosing God, who makes a choice to which he will be commited for eternity. According to the principle of dichotomous lineage that preceded the binding of Isaac, the whole story of Ishmael the son of Abraham before the binding is construed as a sacrifice that is suspended in order to mark and construct the absolute uniqueness of Isaac, the chosen and sacred sacrifice. Ishmael is banished and suspended not from the right of inheritance but from the very right to be the chosen and sacred sacrifice – a right that grants all of the inheritances together, both the rule of the earth and eternal life as God's chosen one. That principle of the right to be the chosen sacrifice and the heir alongside a suspended and banished sacrifice, which construes the designated and sanctified sacrifice, runs as a thread through all of Jewish history, and has astonishing manifestations in Zionist and Israeli history in particular.

معقودون ببعضنا البعض: أشواقي لإسماعيل

ألبرت سويسا

يبدو أنّه لو كان الكتاب المقدّس قد بدأ بقصّة ربط إسحق، ما كان اليهوديّة أيّ من أسسها – الحقّ في تسليم نفسك تقدّيسًا لاسمه تعالى. لا يُمنح هذا الحقّ لأيّ كان، بل هو حقّ أساسيّ يبتلع حقًّا أساسيًّا آخر، ويرتبط به بصلّة عميقة غير قابلة للانفكاك: أن تكون من نسل سيّدنا إبراهيم. يشكّل الربط حلفًا بين دمّ واحد مختار واله واحد مختار، يؤسّس تفوّق الحلف المقدّس بحسب القانون الجنيولوجيّ؟ ويمنحه لنسل إبراهيم فقط؟ لم تسعَ كلّ قصص الخليقة الكونيّة، حبكة انقسام الأعراق، واللغات والثقافات وأفعالها على الأرض، لأن تكون مقدّمة خطيّة محسوبة تصل ذروتها في ربط اسحق، الذي يحدث فيه التغيير الراديكاليّ والأمثل للألوهة التوراتيّة، في الانتقال من خالق إلى إله يختار اختيارًا سيُلزمه إلى أبد الآبدين. بحسب المبدأ السلاليّ الثنائيّ الذي سبق الربط، تتشكّل كلّ حكاية إسماعيل ابن إبراهيم القريب من الربط على أنّه الضحية المُرجأة والمطرودة، من أجل الإشارة إلى خصوصيّة إسحق وتشكيلها؛ الضحية المختارة والمقدّسة، طرد إسماعيل وإرجائه ليسا ضمن حقّ الميراث، المشروط بالحقّ في أن تكون الضحية المختارة والمقدّسة – الحقّ الذي يمنح كلّ أنواع الميراث، بما فيها سلطة على البلاد وحياة أبديّة كمختار من الله. هذا المبدأ الأساس للحقّ في أن تكون الضحيّة المختارة والوريث إلى جانب ضحيّة مُرجأة ومطرودة، الذي يبني الضحيّة الموعودة والمقدّسة، يمرّ كخيط ثانٍ في كلّ التاريخ اليهوديّ عمومًا، وله تجليّات مدهشة في التاريخ الصهيونيّ والإسرائيليّ تحديدًا.