פרשה בהשהיה: ניתוח המדיניות העכשווית בעניין פרשת ילדי תימן המזרח והבלקן

פרשה בהשהיה: ניתוח המדיניות העכשווית בעניין פרשת ילדי תימן, המזרח והבלקן

חדוה אייל

עניינו של מאמר זה הוא בחינה של המדיניות העכשווית ביחס להכרה בפרשת ילדי תימן, המזרח והבלקן. במוקד המאמר ניתוח של שני מהלכים שנקטו קובעי מדיניות בישראל: חשיפת מסמכים ארכיוניים של ועדת החקירה הממלכתית והנגשתם של מסמכים נלווים נוספים, שהתרחשו בשנת 2016, ופעילות הוועדה הפרלמנטרית המיוחדת לפרשת היעלמותם של ילדי תימן, מזרח והבלקן בראשותה של ח"כ נורית קורן (2017–2019). המאמר בוחן כיצד הזירה הפוליטית והפרלמנטרית מגיבה לדרישה החברתית להכרה רשמית בפרשת הילדים החטופים והנעדרים, ומנתח את הפרקטיקות והשיחים ביחס לפרשה. מהלכים אלו מראים כי אמנם נעשים צעדים פוליטיים מדינתיים לקידום ההכרה בפרשה, אך אלה כרוכים בפרקטיקות שמשהות את ההחלטה לגבי מעמדה הרשמי. הסמכות המדינתית מופעלת, במישרין ובעקיפין, באמצעות אופני השהיה שונים כגון דחיקת החלטות, קיטוען ועיכובן. לטענתי, המדיניות הקיימת נמנעת מהכרה רשמית בפרשה וממקמת אותה במעמד לימינלי במעין זמן השהיה, בין זמן עבר לזמן עתיד, בעזרת רטוריקה שמדגישה את הצורך בגילוי האמת. האמצעי הרטורי הזה נועד להפוך את מלאכת המחקר של גילוי האמת מפעולה קונקרטית להצהרה – הכרזה על הצורך בחקר הפרשה, בלי להורות על עצם ביצועו – ולהשהות את ההכרה המדינתית והממשלתית בפרשה.

Suspended Affair: Current policy on the case of the Yemenite, Mizrahi and Balkan Children

Hedva Eyal

This article examines current government policy regarding recognition of the affair of the Yemenite, Mizrahi and Balkan children. The article focuses on the analysis of two measures by Israeli policymakers: the release of archival documents from the national commission of inquiry as well as additional accompanying documents, which occurred in 2016, and the activity of the special parliamentary committee on the disappearance of Yemenite, Mizrahi and Balkan children, headed by Knesset member Nurit Koren (2017-2019). The article looks at how the political and parliamentary arena responds to the social demand for official recognition of the affair of the abducted and missing children and analyzes the practices and discourses surrounding the affair. It finds that while the state takes political measures to promote recognition of the affair, it also uses practices that suspend the decision about its official status. State power is exercised directly and indirectly through postponing decisions, interrupting them and withholding them. I argue that the existing policy avoids official recognition of the affair and leaves it in a liminal status, in a kind of suspended time between the past and the future, while using rhetoric that emphasizes the need to expose the truth. That rhetorical method aims to turn the research work to uncover the truth from a concrete action into a declaration – a statement of the need to investigate the affair without ordering its actual execution

قضيّة معلّقة: تحليل السياسات الحالية في موضوع قضيّة أطفال اليمن والبلقان

حيدڤا إيال

يسعى هذا المقال إلى دراسة السياسة الحالية بشأن الاعتراف بأطفال اليمن والشرق والبلقان. يركّز المقال على تحليل خطوتين اتخذهما صنّاع السياسة في إسرائيل: الكشف عن الوثائق الأرشيفيّة للجنة التحقيق الحكوميّة والوصول إلى وثائق إضافية ذات صلة، وهو ما حدث في عام 2016، ونشاط اللجنة البرلمانيّة الخاصة بقضية اختفاء الأطفال من اليمن والشرق والبلقان برئاسة عضو الكنيست نوريت كورين (2017- 2019). يتناول المقال كيفية استجابة الساحة السياسيّة والبرلمانيّة للمطالبة الاجتماعيّة بالاعتراف الرسميّ بقضية الأطفال المختطفين والمفقودين، ويحلّل الممارسات والخطابات المتعلقة بالقضية. تُشير قراءة تلك التحرّكات إلى أنّه على الرغم من اتخاذ خطوات سياسيّة للدفع نحو الاعتراف بالقضية، إلا أنها انطوت على ممارسات تؤجّل القرار بشأن وضعها الرسميّ. تُمارَس سلطة الدولة، بشكل مباشر وغير مباشر، أنماط تأجيل مختلفة، مثل تأجيل القرارات، وتجزئتها، وتأخيرها. ادعائي هو أنّ السياسة القائمة تتجنب الاعتراف الرسميّ بالقضية وتضعها في حالة زمنيّة عَتَبيّة كنوع من أنواع زمن التأخير؛ بين الزمن الماضي والزمن المستقبليّ، وذلك بمساعدة خطاب يؤكّد على ضرورة كشف الحقيقة. تهدف هذه الأداة الخطابيّة إلى تحويل العمل البحثيّ لكشف الحقيقة من فعل عينيّ إلى بيان – أي إلى إعلان عن ضرورة التحقيق في القضية دون أن يأمر بتنفيذها فعليًا – وبذلك تعليق اعتراف الدولة والحكومة فيها.